Witamina D

Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, jak dużym problemem zdrowotnym jest niedobór witaminy D3 – w Polsce dotyczy on 80-90% społeczeństwa. Głównym powodem niedoboru witaminy D3 jest niedostateczna ekspozycja na słońce oraz niewystarczająca podaż w diecie.  Synteza skórna zapewnia 80-100% dobowego zapotrzebowania, jednak wystarczająca dawka promieni słonecznych występuje w Polsce jedynie od kwietnia do września. Przez pozostałą część roku promieniowanie słoneczne jest zbyt słabe, by zaspokoić zapotrzebowanie organizmu na witaminę D.  Witamina D3 jest syntetyzowana w skórze pod wpływem promieni ultrafioletowych (UVB), następnie przekształcana w wątrobie do 25(OH)D – kalcydiolu i nerkach w aktywną biologicznie formę 1,25(OH)2D – kalcytriolu. Stężenie 25(OH)D3 jest uznawane za najlepszy parametr służący do oceny zaopatrzenia organizmu w witaminę D.

Niedobór witaminy D może przyczyniać się do wystąpienia:

• zaburzeń metabolizmu kości (złamania, osteoporoza, krzywica, osteomalacja)
• wtórnej nadczynności przytarczyc
• zaburzeń gospodarki fosforanowo-wapniowej
• zwiększonej zapadalności na infekcje bakteryjne i wirusowe
• otyłości i zespołu metabolicznego
• cukrzycy
• astmy, atopii
• depresji

Wyniki ostatnich badań klinicznych wskazują, że niedobór witaminy D wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia:

• chorób nowotworowych
• chorób autoimmunologicznych (reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane)
• chorób sercowo-naczyniowych

Jednak, aby w sposób świadomy kontrolować poziom tej witaminy (i nie dopuścić do przekroczenia optymalnego jej poziomu we krwi uznawanego za potencjalnie toksyczny), konieczne jest zbadanie jej stężenia w surowicy, a także ustalenie odpowiedniej do wieku i stanu zdrowia dawki przez lekarza.

W tym celu wykonujemy oznaczenie jednego z metabolitów witaminy D, a mianowicie 25(OH)D.

Poniżej interpretacja wyniku oznaczenia witaminy D :